Mijn naam is Deborah en ik ben 22 jaar oud. Ik heb type 1 diabetes sinds 2016, ben doof, en heb de sikkelcelziekte. Mijn grootste hobby is dansen.

Type 1 diabetes

Op school had ik bijna elke dag hoofdpijn. Op zo’n dag moest ik dan binnenblijven, samen met oude vrienden. We gingen dan vaak schoonmaken. Als we daarmee klaar waren, gingen we naar McDonald’s. Op een dag was ik daar samen met vrienden. Ik had al wel vaker frietjes gegeten daar, maar de smaak was opeens anders. Ook de smaak van mijn hamburgerbroodje was vreemd. Ik gaf het eten aan mijn vrienden, maar zij zeiden: ‘nee, Deborah! Dit vind jij altijd lekker!’  Toch smaakte het naar mijn idee heel anders. Toen ik thuiskwam, keek ik in de spiegel en schrok ik. Mijn gezicht was heel smal. Ik riep mijn pleegouders, waarna zij de huisarts wilde belden. De volgende dag werd ik erg ziek, moest veel overgeven en mijn huid was erg slap. Je kon er zo aantrekken, normaal moet dat strak zijn. Toen belden mijn pleegouders meteen naar het ziekenhuis en moest ik met spoed worden opgenomen. Dokters deden onderzoek en kwamen er zo achter dat ik diabetes heb.

Naast diabetes heb ik ook sikkelcelziekte. Het is wat omvangrijk om dat in dit verhaal compleet toe te lichten, maar in het kort houdt dit het volgende in. Ik ben geboren met sikkelcelziekte, dat is erfelijk en heb ik van mijn vader gekregen. Sikkelcelziekte komt alleen voor bij bruine mensen. In ons bloed hebben we rode bloedcellen, deze hebben de vorm van een cirkel. Bij mij hebben ze een andere vorm, namelijk die van een maan (sikkel). Hierdoor nemen ze minder zuurstof op waardoor ik pijnaanvallen krijg op verschillende plekken in mijn lichaam. Als ik genoeg water drink of warm blijf, worden mijn klachten minder tot niets. Helaas kan ik de sikkelcel pijnaanvallen niet altijd kan voorkomen. Sikkelcelziekte en diabetes zitten elkaar ook wel eens in de weg. Wanneer ik dan zo’n pijnaanval heb, gaat mijn suiker ook vaak op en neer.

Toen ik 1,5 jaar oud was, werd ik erg ziek. Ik bleek een hersenvliesontsteking te hebben, waardoor ik doof werd.

Dit alles weerhoudt mij er niet van om mijn hobby uit te voeren, en dat is dansen. Ondanks dat ik doof ben, hoor ik nog wel een beetje met m’n gehoorapparaten. Daarnaast kan ik wel de trilling van de muziek voelen. Ook heb ik een tolk erbij, waardoor ik de dansleraar beter kan volgen. Als ik geen tolk gebruik loop ik achter met de groep en moet ik op teveel dingen letten. Met een tolk kan ik alles makkelijker tegelijk doen. Ik zit nu ruim 8 jaar op dansen. In die tijd heb ik diverse dans gedaan als: hiphop, modern, jazz en femme heels hiphop. Toen ik verhuisde naar Amsterdam heb ik Afrodans geprobeerd. Momenteel ben ik nog bezig met het zoeken naar een dans die goed bij mij past om zo te kunnen blijven genieten van deze hobby.