Mijn naam is Jeroen Hollestelle, ik  ben 57 jaar en heb ‘pas’ sinds 13 jaar type 1 diabetes. Mijn vader had ook type 1 diabetes en noemde dat een defect. “Daar kan je prima mee leven”,  was zijn motto en zo ben ik er mee opgegroeid. Het motto dat niets onmogelijk is.

Het blijft elke dag hard werken, type 1 diabetes  is altijd aanwezig en neemt zeker een stuk spontaniteit weg. Goed plannen blijft belangrijk. Voor mij is diabetes een defect. Vanaf de eerste dag heb ik me vooral gericht op blijven doen wat ik altijd al deed.

Even schakelen

Het was zeker wel even schakelen toen ik de diagnose kreeg. Ik was gezond, wil gezond blijven en wil kunnen sporten, liefst fanatiek. Dat betekent voor mij doelen blijven stellen, nieuwe uitdagingen aangaan. Omdat het kan en omdat ik graag fysiek actief ben. Dat doe ik voor mezelf, ik hoef me niet (meer) perse in competitie verband te meten. Voor mijn uitdagingen blijft het motto, “niets is onmogelijk”. Ik ben goed gereguleerd, bijna altijd in range, dat helpt veel. Fysiek bezig zijn, is vooral fietsen, op de racefiets op de weg en op de gravel fiets over gravelpaden in het bos. Zwemmen doe ik ook graag, het liefst in open water.

Fietsend naar Noorwegen

Deze zomer ben ik solo naar Oslo, in Noorwegen gefietst, in 16 dagen. Met 1 rustdag, in Oslo zelf, daar heb ik het Munch museum bezocht met een indrukwekkend overzicht van Munch’s schilderijen, bekend van ‘de schreeuw’. Het plan was om naar Kopenhagen te fietsen en dan Zweden in. De route is onderweg spontaan ontstaan, volg de zon en vermijd de wind als het kan. Het idee niet elke dag een rondje te hoeven rijden om weer thuis te komen, gaf me heel veel energie, nu kon ik elke dag van A naar B rijden. Mocht er onderweg iets misgaan, en dan denk ik voornamelijk aan materiaal pech, en niet zozeer “iets’ met type 1 diabetes, dan kon ik op de trein of het vliegtuig naar huis stappen.

Op dag 4 fietste ik Kopenhagen in, een dag later dan gepland door vier lekke banden op dag 3. Vervolgens over naar Zweden en langs de westkust naar Oslo, Noorwegen. Hoe verder naar het noorden hoe mooier de natuur wordt. Vanuit Oslo ging ik weer terug naar Nederland, eerst met de ferry naar Frederikshavn in Denemarken en vervolgens zigzaggend het land door naar Lubeck in Duitsland, en vandaar terug naar huis.

3.000km in 16 dagen

In totaal fietste ik 3.000 kilometer in 16 dagen, met veel mooi weer. Voor mijn gevoel heb ik als een toerist gefietst. Omdat het de eerste keer zo’n lange tocht was, heb ik in B&B’s en hotels geslapen. Elke dag verbrandde ik ruim 5.000 calorieën. Soms was eten een echte opgave, en op 10(!) van de 15 fiets dagen heb ik geen insuline  (NovoRapid) hoeven spuiten. ‘Out of range’, was ik bewust wel, ik zat veilig te hoog en heb maar vier hypo’s gehad ondanks alle inspanningen. Op naar het volgende fiets avontuur.