Heb jij Judith gezien bij het NOS Journaal en Beau afgelopen week? Wij waren onder de indruk van haar en zochten contact. Vandaag deelt ze haar verhaal met Diabetes+:

Mijn naam is Judith Honig, ik ben 39 en woon samen met mijn dochtertje Rosa van 4. Sinds mijn 16e heb ik diabetes type 1, sinds mijn 27e een vorm van reuma en tijdens de zwangerschap heb ik HELLP gehad en daar heb ik hersenletsel aan overgehouden. Sinds de HELLP ben ik arbeidsongeschikt. Ik kan maar twee uur per dag goed functioneren en heb veel hulp nodig om een goede moeder voor mijn dochter te kunnen zijn.

Ik maak mij heel veel zorgen over wat er met mij zou gebeuren als ik besmet zou raken met COVID-19. Los van dat de kans groot is dat het bij mij ernstig zou verlopen ben ik vooral erg bang voor de gevolgen op lange termijn. Een heel groot gedeelte van de COVID-patiënten houdt er langdurige klachten aan over. Ik kan nu al zo weinig, ik kan nu al niet de moeder zijn die ik wil zijn voor mijn dochter. Wat als daar nog extra gezondheidsproblemen bijkomen? Kan ik dan nog wel voor haar zorgen?

Omdat ik mij zo’n zorgen maak over de gevolgen van een besmetting ben ik erg voorzichtig. Ik ben al meer dan een jaar niet in een winkel geweest of met het openbaar vervoer. Ik ontvang zo min mogelijk bezoek en kom zelf nergens. Ook niet bij de fysiotherapeut, diabetesverpleegkundige en internist. Ook niet bij mijn vader die niet lang meer te leven heeft. En het ergste is: ik hou mijn dochter thuis van school en kan haar niet naar het weekendpleeggezin laten gaan omdat de kans dat ik dan via mijn dochter besmet zou raken te groot is. Het gevolg is dat het iedere dag slechter met mij gaat en ik steeds verder oververmoeid raak. Ik hield mij vast aan het vaccinatieschema waar in stond dat ik in februari / maart gevaccineerd zou worden. Twee weken voordat er met vaccinatie van onze groep begonnen zou worden werd het schema omgegooid en werden wij doorgeschoven naar de zomer. Dat zou betekenen dat Rosa pas in september weer naar school zou kunnen en dat ik voorlopig ook de ondersteuning van het weekendpleeggezin zou moeten missen. Ik red dat niet.

Mijn huisarts die mij en mijn situatie kent vond het ook onverantwoord en beloofde mij te vaccineren met spillage. Vrijdag 9 april zou ik aan de beurt zijn. Dat betekende dat Rosa 10 mei weer naar school had kunnen gaan. Ik was zo blij. Eindelijk was er licht aan het eind van deze hele donkere tunnel. Donderdag 8 april werd de afspraak afgebeld. Mijn huisarts heeft nog nagevraagd of ik alsnog gevaccineerd zou kunnen worden met AstraZeneca als ik zou aangeven de risico’s te begrijpen en de prik toch te willen (zoals dat in andere landen gebeurt) maar ook dat mocht zij niet doen.

Mijn situatie is nu zo wanhopig dat ik oprecht niet meer weet wat ik moet doen. Ik ben aan het eind van mijn latijn. Ik ben nu geen goede en laat staan een leuke moeder voor Rosa. Iedere dag speelt de gedachte door mijn hoofd dat ze misschien beter af is als ze tijdelijk uit huis geplaatst wordt. Een verschrikkelijke gedachte.

Met de actiegroep #VergeetOnsNietHugo proberen we aandacht te vragen voor risicogroepen onder de 60 (de griepprikgroep) die nu vergeten lijkt te worden. We zijn een petitie gestart en hopen dat we er voor kunnen zorgen dat we geprikt worden voor de mensen die niet in een risicogroep zitten.

https://vergeetonsniethugo.petities.nl/

#vergeetonsniethugo #vaccinatie #rivm #vws #hugodejonge #nosjournaal #beau #judithhonig