Leven met twee chronische ziektes. Al ruim 21 jaar type 1 diabetes: daar denk je toch wel genoeg aan te hebben. In mijn puberteit begonnen de klachten van mijn andere chronische aandoening al. Hierbij had ik al vaak last van klachten aan mijn gewrichten en (sub-)luxaties, het uit de kom schieten van mijn gewrichten. Ik kreeg snel kneuzingen en breuken. Het begon bij mijn knieschijven die luxaties vertoonden, gevolgd door vele andere lichaamsdelen.
Dit komt nu niet bepaald ten goede aan je bloedsuikerspiegel. Die schommelde flink wat heen en weer. Na negen jaar is door onderzoeken bij het UMC ontdekt dat ik nu moet gaan leven met twee chronische aandoeningen: type 1 diabetes en HSD (hypermobiliteit spectrum aandoening). Dit alles heeft wel veel verklaart van alle klachten de afgelopen jaren.

Nu loop ik bij een revalidatiecentrum om te leren omgaan met de klachten en deze te beperken. Rust en acceptatie is het toverwoord. Niet over grenzen gaan, naar mijn lichaam luisteren als het aangeeft dat het genoeg is. Het is een zwaar traject, waarbij ik wel merk mijn lichaam steeds beter te begrijpen.

Hoewel de (sub-)luxaties nooit over zullen gaan en de pijn ook niet, wordt mij wel geleerd hoe ik hier goed mee om kan gaan om het acceptabel te maken. Sporten kan gelukkig, met de nodige aanpassingen. Gezellige dingen doen met familie en vrienden kan ook, tevens met de nodige aanpassingen.

Dit alles maakt mij uiteindelijk alleen maar sterker. Dus wat ik aan een ieder mee wil geven: luister naar je lichaam, geniet van de kleine dingen. Het belangrijkste is: waardeer wat je hebt, kijk naar de kleine stappen die je vooruitzet. Die zijn het belangrijkst.