Ik ben Laura de Rond, 27 jaar en ik heb zeven jaar type 1 diabetes. Ik weet het nog goed, die dag dat ik alweer een blaasontsteking had. De zoveelste keer. Ik begon net aan mijn tweede studiejaar in Wageningen.

Ik had die tijd vaker last van een blaasontsteking, dus dacht wel weer een antibioticakuur mee te krijgen bij de apotheek. Ik leverde een potje urine in en ze gingen het onderzoeken. Deze keer liep het anders: ik kreeg een telefoontje van de apotheek.

Ze zeiden dat ze glucose hadden gevonden in mijn urine. Er ging direct een alarmbel rinkelen; ooh, heb ik óók diabetes? Ja, je leest het goed, ik dacht ‘óók diabetes?!’, omdat drie jaar daarvoor mijn zus type 1 diabetes kreeg.

Mijn oudste zus werd even daarna geconstateerd met reuma en ik was de enige van de drie zussen die niets had. Dat wilde ik graag zo houden, tot dat telefoontje van de apotheek kwam. Het scheelde voor mij enorm dat ik wist wat type 1 diabetes inhield doordat mijn zus het ook heeft. Ik wist dat ik moest gaan spuiten, prikken, meten, koolhydraten tellen. Ik had een grote voorsprong.

Dat is ook de reden dat ik maar één jaar gebruik heb gemaakt van de insulinepen en daarna al snel over wilde op een insulinepomp. Ik wist van mijn zus hoe makkelijk het is en hoeveel meer vrijheid en stabielere suikerwaardes het kon geven. Niet bij ieder tussendoortje weer die spuit erbij hoeven pakken, dát wilde ik.

Samen met mijn diabetesverpleegkundige en mijn eigen zoekwerk op internet heb ik twee insulinepompen op proef gehad. Een van Medtronic, met slangetje, zoals ik dat noem, en de Omnipod. De keus duurde voor mij niet lang: ik wilde de omnipod! Alleen maar een pleister op je lichaam die je kan laten zitten tijdens het douchen, zwemmen, sporten. Inmiddels zes jaar verder en ik maak nog steeds met plezier gebruik van de Omnipod.

Het scheelde voor mij heel erg veel dat ik uit ervaring van mijn zus met type 1 diabetes zelf wist wat het inhield toen ook ik de diagnose kreeg. Leven met type 1 diabetes. Daarom vind ik Diabetes+ zo’n goed initiatief! Het is namelijk zó enorm fijn en behulpzaam om met mede-diabeten te praten. Je hebt gelijk een verbinding met elkaar.