Het verhaal van Nina (deel 3)

oktober 2021

๐˜Œ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ณ ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜•๐˜ช๐˜ฏ๐˜ข ๐˜ฐ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ณ ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ข๐˜จ๐˜ฏ๐˜ฐ๐˜ด๐˜ฆ ๐˜ต๐˜บ๐˜ฑ๐˜ฆ 1 ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ข๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ด ๐˜ต๐˜ฐ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ป๐˜ฆ ๐˜ซ๐˜ฐ๐˜ฏ๐˜จ ๐˜ธ๐˜ข๐˜ด, ๐˜ฉ๐˜ฐ๐˜ฆ ๐˜ป๐˜ฆ ๐˜ฅ๐˜ฐ๐˜ฐ๐˜ณ ๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ซ๐˜ข๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฉ๐˜ฆ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ด๐˜ต๐˜ฆ๐˜ฆ๐˜ฅ๐˜ด ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฆ๐˜ณ ๐˜ฆ๐˜ช๐˜จ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ต๐˜ธ๐˜ฐ๐˜ฐ๐˜ณ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ช๐˜ซ๐˜ฌ๐˜ฉ๐˜ฆ๐˜ช๐˜ฅ ๐˜ฌ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฆ๐˜จ ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฉ๐˜ฐ๐˜ฆ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ต ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ด๐˜ต ๐˜ป๐˜ธ๐˜ข๐˜ข๐˜ณ ๐˜ท๐˜ช๐˜ฆ๐˜ญ. ๐˜‹๐˜ช๐˜ต ๐˜ช๐˜ด ๐˜ท๐˜ฐ๐˜ฐ๐˜ณ๐˜ญ๐˜ฐ๐˜ฑ๐˜ช๐˜จ ๐˜ฉ๐˜ฆ๐˜ต ๐˜ญ๐˜ข๐˜ข๐˜ต๐˜ด๐˜ต๐˜ฆ ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฆ๐˜ญ ๐˜ช๐˜ฏ ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฃ๐˜ญ๐˜ฐ๐˜จ๐˜ด๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ช๐˜ฆ.

Het is 2021 en we zijn ondertussen zo goed als twintig jaar verder. Bijna twintig jaar diabetes. Het voelt vaak alsof het pas een paar jaar is. De tijd vliegt voorbij, het leven gaat snel. Ondertussen ben ik 27 jaar jong, woon ik samen, heb ik twee katten en probeer ik volop te genieten van het leven. Dat mijn diabetes daar een grote rol in speelt, is ondertussen wel duidelijk geworden.

Na jaren stoeien en elke keer opnieuw de uitdaging aangaan om mijn diabetes in goede banen te leiden, ben ik er eindelijk achter wat voor mij werkt. Een HBA1c dat altijd rond de 64 (8.0) bleef hangen en vaak zelfs veel hoger, nu eindelijk 49 (6.6). Hard werken wordt beloond, zeggen mensen vaak en ik weet dat dit in dit geval absoluut waar is. De moeilijke jaren hebben er wel voor gezorgd dat ik weet hoe ik me niet wil voelen. Veel wijze lessen om het zo te zeggen. Nu eigenlijk mijn diabetes ondanks dat het veel werk en veel nadenken is een steeds beter en vooral kleiner gedeelte van mijn leven is, heb ik veel meer tijd om gericht bezig te zijn met andere dingen.

Ik heb de afgelopen jaren zo veel spanning in mijn lichaam opgebouwd mede door mijn diabetes, werkgerelateerd, maar vooral het niet weten wat ik precies wil in mijn leven. Daardoor zit ik momenteel overspannen thuis, wat natuurlijk heel vervelend is en dat mag. Het is namelijk okรฉ om even niet okรฉ te zijn. Dit heeft mij ondertussen zoveel nieuwe inzichten gegeven en heb ik al zoveel nieuwe dingen over mijzelf geleerd. Ik kijk vol goede moed naar de toekomst.

Ik hoop dat ik met mijn ondertussen felgekleurde en goed gevulde rugzak andere mensen met diabetes kan helpen, en vooral kan inspireren. Als je vandaag je dag niet hebt, begint er morgen weer een nieuwe vol met kansen en leuke dingen!

Nina

2021-11-11T06:15:44+01:00
Ga naar de bovenkant