“Ik ben verliefd geworden op haar groene ogen, niet op haar diabetes”

Mijn naam is Simon, ik ben 49 jaar en dit jaar hebben Wietske en ik 20 jaar verkering. Wietske heeft al vanaf haar 5e type 1 en ik ken haar dus niet zonder.

Het eerste jaar van onze relatie speelde voor mij haar diabetes nog nauwelijks een rol. Ik wist uiteraard dat ze het had, maar wat het echt betekende moest ik nog ontdekken.

De allereerste keer dat ik Wietske echt een hypo had waar ik bij was, weet ik nog precies. Ik werd door Wietske gestuurd in wat ik moest doen, terwijl zij zich niet goed voelde. Voor mij was dat confronterend om de afhankelijkheid van haar toen zo te zien. Ze was toen ook even weg. Die middag heeft ze me verteld wat er gebeurt bij een hypo, hoe ik het kan herkennen en wat ik kan doen om haar te helpen.

Naarmate we langer bij elkaar waren, vaker bij elkaar waren, op vakantie gingen en gingen samenwonen, kreeg ik als partner een steeds grotere rol in de momenten dat het niet lekker met Wietske ging. Ik kreeg als partner ook een verzorgende rol op mij. Dat voelde af en toe best eenzaam, omdat niemand anders wist dat dit ook een onderdeel van onze relatie is. Tijdens een hypo wilde Wietske soms niet geholpen worden dat ik haar dan echt moest dwingen iets te nemen, dat was niet fijn…. Als ze dan weer bij was, herinnerde zij zich daar vaak niets meer van terwijl het mij een bak energie had gekost. Erg moeilijk vond ik dat ik mij eigenlijk niet met Wiets haar diabetes mocht bemoeien, maar dat ik haar wel uit de shit moest halen als ze het zelf niet meer kon.

Terwijl ik dit nu zo op schrijf, realiseer ik mij dat dit echt herinneringen van “vroeger” zijn. Wietske is mij in onze relatie steeds meer gaan betrekken in haar diabetes. Ik ben beter naar haar gaan luisteren en Wietske kan beter aangeven wat ze nodig heeft. En laten we vooral de technologie niet vergeten. De pomp met sensor is echt fantastisch, dat heeft een zeer positieve invloed op onze relatie. Het zorgt dat de diabetes een aanzienlijk kleinere rol in onze relatie speelt. We kunnen nu samen met onze 2 jongens echt meer zorgeloos genieten.

Wat ik echt stoer aan Wiets vindt, is dat ze een bikkel is. Ze laat zich door haar diabetes niet tegenhouden.