Jaaaaa, eindelijk is het 26 augustus en mag ik om 9:30 uur naar het ziekenhuis om de instructie te krijgen en het systeem te gaan aansluiten. Ik heb er zo ontzettend naar uitgekeken dat het voelt als een feestdag, een nieuw begin. Hoe gek eigenlijk, dat het voelt als een feestdag, maar ik weet dat het me veel uit handen gaat nemen en dat ik een veel betere Time In Range (TIR) ga krijgen.

We zijn met zijn vieren: mijn diabetesverpleegkundige, degene die de instructie komt geven vanuit Roche en mijn man, want samen hoor je meer dan alleen.  En na het aanzetten en invoeren van mijn persoonsgegevens, gewicht en dagelijkse hoeveelheid insuline en basaal, is daar dan eindelijk het moment dat ik de loopmodus aan mag zetten om de Diabeloop te starten.

Nou, dat moment vergeet ik nooit meer. Ik breek en schiet helemaal vol… Het is een heel bijzonder moment, waarin we door mijn emotionele reactie allemaal stil worden. Maar het overvalt me, ik heb er zoveel aan moeten doen om te kunnen starten en al die inzet, vermoeidheid en frustratie komen eruit. Maar ook omdat ik zo diep voel dat dit een keerpunt is in mijn ziek zijn.

De eerste dagen zijn zo bijzonder en daar heb ik me goed op ingesteld. Je moet figuurlijk op je handen gaan zitten, want het systeem is zelflerend. Het is dus niets doen en vertrouwen op….

Ik dacht dat ik dat heel lastig zou vinden, maar niets is minder waar. Ten eerste gaat het systeem hypo’s voorkomen, dus die angst heb ik niet. Als er een snelle daling komt, geeft het aan dat je wat moet eten en hoeveel koolhydraten dat moet bevatten. Na anderhalve week heb ik twee keer 24 uur 100% TIR. Ik kijk met verbazing naar het scherm. Hoe is dit mogelijk?

Ik heb 25 jaar last gehad van ontbijtpieken en na drie weken heb ik geen piek meer. Ik kom zelfs niet boven de 10. Iedere dag ben ik zo blij dit te mogen meemaken. Maar het blijft een systeem en alles moet kloppen, de naald moet goed zitten en de insuline moet goed binnenkomen.

Er komen ook gevoelens van: jeetje, wat heb ik de afgelopen 25 jaar toch ook enorm lopen klooien. Deze nieuwe technologie gaat zo waardevol zijn voor andere diabeten en kinderen. Veel meer kwaliteit van leven en iets van de onbevangenheid terug. Een hele bijzondere ervaring met een dikke lach en soms een traan….