Mijn naam is Ingeborg en ik ben getrouwd met Art. We wonen in een mooi dorpje in de buurt van Nijmegen, samen met onze katjes Woezel en Bomber.

Ruim 12 jaar geleden kwamen elkaar tegen in de kroeg en werden we smoorverliefd. Art had toen al 6 jaar T1D. “Vind je dat geen probleem?” vroegen sommige vrienden. En ook Art was soms bang dat ik zou afhaken. Maar dat is nooit in mij opgekomen. Het feit dat Art diabetes heeft, speelde geen enkele rol in mijn keuze en liefde voor hem.

Waarom niet? Wist ik niets van de impact die deze rotziekte op iemands leven heeft? Hoe het ook mijn leven zou beïnvloeden? Ja en nee. Natuurlijk overzag ik nog niet welke invloed T1D precies heeft. Maar Art sprak er gelijk eerlijk over en ik maakte al snel een paar heftige situaties mee. Één keer heb ik zelfs 112 moeten bellen. Ik denk dat ik wel doorhad dat het geen kattenpis was. Toch maakte ik er voor mezelf geen punt van. Ieder huisje heeft zijn kruisje.

Achteraf beschouwde ik het toen vooral als veel fysiek ongemak. Door een hypo ‘even’ geen energie meer hebben, het risico op complicaties bij te veel hypers, de nachtelijke hypo’s die hem – en mij –een slechte nachtrust bezorgden. Maar verder leefden we ons, toch wel bourgondische, leven.

Ik heb het zeker onderschat en had geen idee wat het op de lange termijn met je doet, dat het ook mentaal z’n tol eist. Daar voel ik me vaak schuldig over. Te vaak was ik geïrriteerd als hij ging hardlopen met een hypo of pas laat op de dag iets at. Waarom spelen met je gezondheid? Ik snapte dat niet. Ik wist weinig van de mentale strijd. Te weinig steunde ik hem in de worsteling met de acceptatie van de ziekte. Op zoveel vlakken word je beperkt in je doen en laten.

Gelukkig hebben wij mooie, eerlijke gesprekken met elkaar, ook over T1D. Daardoor begrijp ik steeds meer wat T1D doet. Art voert de strijd op zijn manier. Ik ben nog niet de perfecte echtgenote ????  maar denk wel dat ik hem inmiddels meer tot steun ben en dat we het meer ‘samen doen’.

Bovenal ben ik vreselijk trots op hem. Ik bewonder hoe Art omgaat met de uitdagingen van T1D. Ik hoop dat mijn support het voor hem een beetje makkelijker maakt.

Ingeborg