40 jaar loopt type 1 diabetes al met mij mee in mijn leven. Ik ben Judith en ik ben 47 jaar. Ik ben getrouwd, heb twee zoons van 14 en 16 jaar en ik woon in Den Haag.

Ik groeide op in de buurt van Den Bosch. In 1983 kreeg mijn vader de diagnose type 1. Hij was toen 37 jaar. Een half jaar later betrapte mijn moeder mij er steeds vaker op dat ik ‘s avonds flessen water in de koelkast zette. Dan kon ik ze ‘s ochtends meteen leegdrinken.

Normaal leven
Direct gingen de alarmbellen af bij mijn ouders. Vrij snel daarna volgde ook mijn diagnose. Wij hadden thuis toen met de helft van het gezin diabetes. Mijn ouders hebben enorm hun best gedaan mij een zo normaal mogelijk leven te laten leiden. Ik heb daar ontzettend veel respect en bewondering voor.

Ik ben opgegroeid met het idee dat diabetes er gewoon mag zijn. En dat ja van alles kan regelen om gewoon mee te kunnen draaien. Samen sparren met mijn vader heeft me altijd geholpen. Ik vond het ook mooi om te zien dat hij soms heel anders met zijn diabetes omging. Maar dat we wel samen een hypo konden wegeten.

Verhalen van anderen
Mijn puberteit, studententijd en mijn twee zwangerschappen vond ik wel echt moeilijke periodes. Hormonen hebben zoveel invloed op je waardes. Ik schoot vaak alle kanten uit. Helaas ken ik erg neerslachtige gevoelens als ik hogere glucosewaarden heb. Dat vind ik moeilijk. Daarom ben ik nu op zoek naar andere mensen met diabetes. Het lijkt me zo fijn om verhalen te horen.

Mijn leven met diabetes kenmerkt zich door pieken en dalen. Mooie dingen en lastige dingen. Ik ben apetrots op mijn twee prachtige, gezonde jongens. En op mijn fantastisch begripvolle man. Op mijn vijf gerende halve marathons, de Nijmeegse Vierdaagse, een jaar leven in Parijs… en überhaupt op het fijne leven dat ik leid.

Uitdagingen en strijd
Maar er zitten ook dagen en periodes van fikse ontregeling tussen. Van balen, leuke dingen afzeggen en keuze moeten maken die verstandig zijn, maar niet altijd lekker voelen. Kortom: plezier, uitdagingen en strijd.

Ik ben altijd een heel zelfstandig persoon geweest. De laatste maanden heb ik juist behoefte aan mensen uit de medische wereld en de T1D-community die meedenken met mij. Eigenlijk wil het helemaal niet meer zo zelfstandig doen. Ik verheug me op mijn zoektocht naar nieuwe inzichten en contacten.