Ik ben 17 weken zwanger en de afgelopen weken waren gelukkig iets eenvoudiger. Ik kon vanaf de 13 week mijn rust vinden. En ik heb eigenlijk 4 weken mogen genieten van relatief stabiele suikerwaardes. Echt een cadeautje!

Uit eten
In deze weken hebben we dan ook de meubels gekocht voor de babykamer, een kinderwagen besteld en nog meer babykleertjes aangeschaft. Die hangen nu te pronken in de toekomstige babykamer.

Ik ben zelfs een aantal keer uit eten geweest. Dat durfde ik hiervoor eigenlijk niet, omdat ik bang was mijn suikerwaardes te verpesten met het eten van onbekende gerechten en niet weten hoeveel koolhydraten erin zitten.

Voor het eerst voel ik me eigenlijk echt zwanger en ervaar ik denk ik een beetje het gevoel van gezonde vrouwen in dit avontuur. De vervolgecho’s zien er goed uit en tot mijn verbazing ben ik nog geen kilo aangekomen dus ik hoop dat dit dan maar in verband staat met mijn stabiele suikerwaardes.

Ongevoelig voor insuline
Maar nu, in week 18, wordt het echter totaal anders. Van de een op de andere dag lijkt mijn insuline wel siroop te zijn. Het lijkt nauwelijks te werken en ongeacht wat ik eet, mijn bloedsuikers stijgen flink. Ze lopen allesbehalve in een stabiele lijn en al helemaal niet in het groen.

Ik baal! Zou het dan nu starten? De insulineongevoeligheid? Stiekem hoopte ik dat ik een uitzondering zou zijn op de regel en dat dit misschien wel aan mij voorbij zou gaan. Helaas is dit niet het geval. Waar ik voorheen voor mijn ontbijt 6 EH insuline spoot, zit ik nu op ruim 12 EH.

Ik moet wennen, maar ik ga er weer met volle inzet voor. Ik hoop dat ik ook hier met een nieuwe ratio weer mijn draai kan gaan vinden en de suikers de baas blijf. En dat ik vooral de stress kan beperken als er een alarm gaat en niet in dezelfde spiraal als in mijn eerste trimester terechtkom. 

Sporten in de zwangerschap
Gelukkig heb ik daarnaast veel aan sporten. Ik merk dat dit mijn suikerwaardes goed doet en dat het ook positief resultaat geeft voor mijn mentale gesteldheid. Lekker je hoofd leegmaken in de sportschool is voor mij soms de beste remedie tegen bijna alles.

Over twee weken heb ik ook mijn 20 weken echo, waar ik me nu ineens toch wel zorgen om maak. Ik voel de spanning in mijn lijf. Ik ga meer rust te nemen en bedenk me dat ik niet meer dan mijn best kan doen.

De komende weken zullen in het teken staan van meer overleg met het ziekenhuis en bijstellen waar nodig. Ik houd het doel in gedachten en dat is die kleine in mijn buik. In deze week voel ik ook voor het eerst duidelijk een schopje. Dat maakt eigenlijk alles weer goed!