Ik ben 34 weken zwanger. In mijn achterhoofd zit dat ik nog maximaal vier weken te gaan heb. Dat klinkt nu ik het zo schrijf nog korter dan het voelt. Na mijn laatste blog, waarin ik er even doorheen zat, kan ik nu zeggen dat het een stuk beter gaat.

Niet alleen omdat het eind in zicht is. Maar ook omdat ik een stuk rustiger ben. Ik kan vooral bezig zijn met voorbereiden voor de komst van ons kleintje. Sinds vorige week ben ik met zwangerschapsverlof en de nesteldrag heeft toegeslagen.

Het hoort er allemaal bij en stiekem is het best leuk. Mijn bevalplan is besproken tijdens de laatste afspraak. Het zit geprint en wel in mijn vluchttas. Gelukkig kon het ziekenhuis hier prima in meegaan, dus dat geeft een fijn gevoel. Het draagt eraan bij dat ik de bevalling met vertrouwen tegemoet ga.

Wachten op de inleiding

Ik kan wel zeggen dat ik er klaar voor ben. Natuurlijk zijn de komende weken nog afwachten. Blijven de groeiecho’s goed gaan? En ik moet wachten op de inleiding. Volgende week gaan we een datum prikken. Of dient de baby zich toch eerder aan en komt de bevalling vanzelf op gang?

Ik hoop nog steeds op het laatste. Maar hoe dan ook: een zekerheid is dat we binnen nu en vier weken onze baby in de armen mogen sluiten.

Gelukkig mens
Tot nu toe ligt de baby nog steeds mooi op het lijntje qua groei. Er worden ook geen gekke dingen meer verwacht. Al met al ben ik een gelukkig mens.

Ik moet wel zeggen dat ik voel dat ik mentaal wat uitgeput ben. Het continu alert zijn op strakke lijnen en alle grafieken volgen… En de spanning voor die kleine in mijn buik, of ik het wel goed genoeg doe: het heeft me moe gemaakt.

Loslaten en genieten
Niet per se fysiek, maar vooral dus mentaal. Ik hoop dat ik na de bevalling de tijd krijg dit los te laten en écht mag en kan gaan genieten van onze baby. Dat ik ook op een roze of blauwe wolk mag zitten voor een paar maanden.

Daar gaan we in ieder geval voor! In het volgende, en tevens laatste, deel neem ik jullie mee in mijn bevalling. En hoe dit allemaal is verlopen.