Hoe vaak (dag)droom je van een leven zonder? Je kent het wel. Je komt ’s avonds laat thuis en je wilt net als je meisje gewoon het mandje in duiken omdat je réte moe bent. Maar nee, je moet alweer je suiker peilen. Is de suikerpijp soms leeg omdat het weer zo’n dag was? Opstaan, koude douche. Energie om te herstellen van je nachtelijke hypo.

Volgende keer na het sporten spuit je minder ‘basis’, zodat je tenminste doorslaapt. We slaan het ontbijt over. De agenda puilt deze vrijdag immers uit. Dus beter heb je vandaag geen hypo. Even later toch nog snel zo’n lullig Sultanaatje naar binnen werken. Je wilt je gesprekspartners liever niet laten weten dat je suikerkneus bent. En al helemaal niet middenin het gesprek de weg kwijt raken omdat je ‘te laag’ zit.

Wel fijn dat je tegenwoordig de tengels niet meer hoeft lek te prikken om te weten hoe de suikervlag erbij hangt. Dat kan lekker ongezien. Aan ieders hand plakt tegenwoordig toch een smartphone? En die haal je gewoon even rap langs het dopje op je bovenarm. Aan het einde van de werkdag spuit je nog een hyper weg, want ja, het was een enerverende dag. Weer te weinig gemeten, dat doen we de volgende keer anders. Duh!

Vandaag hoef je gelukkig geen boodschappen te doen en niet te koken. Je gaat eten bij vrienden. Zij weten van je suiker. Dus het zal wel volkorenpasta worden. Of zilvervliesrijst? Met een Spaatje. Haha, gelukkig niet, want ze kennen je! Eenmaal thuis, schuift je meisje direct de mand in. En jij? Jij moet nog meten. En je ‘basis’ erin jassen. De ‘Novo’ van vanmiddag is uitgewerkt, maar die van vanavond nog niet. En je hebt ook een wijntje op. Dat wordt weer een breinbreker. Hmpff … here we go again!

Vrij naar Monty Python:
“Life with t1d is a piece of shit,
When you look at it,
Life’s a laugh and death’s a joke, it’s true,
You’ll see it’s all a diabetes-show,
Keep ’em laughin’ as you go,
Just remember that the last laugh is on you,
And… Always look on the bright side of life!”

Art