Belgische Ardennen 1995, een winterwandeling begin december met mijn toenmalige liefde en zijn familie. Ik was 21 jaar. Er lag sneeuw, het was koud en wat had ik een enorme dorst tijdens die wandeling. Ik dronk vier pakjes chocolademelk bij gebrek aan water. Ik voelde me al maanden niet goed, viel af, het was mistig in mijn hoofd en ik had allerlei kwaaltjes.

De Universiteit van Tilburg. Gaandeweg die winter van 1995, na de wandeling in België, weken erna kreeg ik steeds meer klachten;  infecties, spierklachten, vermoeidheid, slecht slapen. Ik at meer dan voorheen, schepte een tweede keer op, schraapte de pan leeg, maar bleef afvallen. Niets wist ik over symptomen van diabetes en al helemaal niet dat het ook bij jonge mensen voorkwam, ook mijn huisarts herkende de symptomen niet,  ieder bezoek aan hem werd een teleurstelling. Ik sleepte me door mijn dagen heen. Buiten werd het kouder, ik had tentamens, voelde stress en studeerde uren achtereen in het faculteitsgebouw waar de lucht droog was. Vandaar dat ik zo ontzettend veel dronk en veel en vaak moest plassen, dacht ik.

Bij mijn ouders thuis, greep mijn moeder in. Zij nam me mee naar haar huisarts. Zij had me zien vermageren en merkte dat ik niet lekker in mijn vel zat. Zij dacht aan eetstoornis, ik ging tenslotte heel vaak naar de WC. Het was de week tussen kerst en oud & nieuw. Na maanden van kwakkelen stelde de huisarts, met een simpele vingerprik, binnen vijf minuten, de diagnose: Diabetes Type 1.

Meteen na de diagnose kochten we suikervrij gebak. Niets wisten we over diabetes type 1. Later die middag zat ik met mijn vriend in mijn studententestad in het ziekenhuis. Het duizelde me. Ik mocht naar huis maar moest in de avond terugkomen voor een injectie langwerkende insuline op de eerste hulp. Niets wist ik over voeding en koolhydraten. Het belemmerde ons dan ook niet om na die injectie langwerkende insuline te gaan eten bij de McDonalds…met milkshake. Idioot gevaarlijk en beschadigend achteraf bekeken.

Wat had ik 26 jaar geleden graag meer kennis gehad over de symptomen van diabetes. En wat zou het fijn geweest zijn als er meer aandacht was besteed aan de invloed van een gezonde leefstijl, met de nadruk op voeding, bewegen en mentale weerbaarheid. Dat had mij eerder op mijn huidige pad gebracht van de juiste diabetesmanagement.

Nu ben ik 47 jaar, moeder van twee puberzoons, werkend als Orthopedagoog/Kinder- en Jeugdpsycholoog en liefhebber van het aangaan van  sportieve uitdagingen. Dol op schaatsen, ‘trailrunning’, wandelen, cross-fit en mountainbiken. Ik heb 26 jaar diabetes. Ik moest het opzoeken in mijn fotoboeken voordat ik dit stukje ging schrijven.

In 2017 bleek een kransslagader dicht te zitten en werd er een stent geplaatst. Combinatie van erfelijke factoren en diabetes. Daarna ging de knop om.

Ik ga steeds op zoek naar juiste mensen voor mijn begeleiding van het moment. Ik spreek diëtisten, diabetesverpleegkundigen, internisten, cardiologen, sportartsen fysiotherapeuten en mede diabeten. Ik kies iedere dag voor mijn gezondheid. Dat betekent om de dag sporten, uit mijn comfortzone stappen, in een rustiger tempo en uitdagend werken, voldoende ontspanning zoeken en tijd nemen om gezond en relaxt te koken. Dat kost veel tijd die ik maar een keer kan úitgeven’ en waarvan ik overtuigt ben dat het mij een gezonder en gelukkiger mens maakt. Nu en in de toekomst.