Angélique, 42 jaar, Amsterdam, vriendin, moeder, dochter, zus, secretaresse, bakken, wandelen, reizen, sport, type 1 diabetes sinds 12 september 2018.

In deze blogreeks voor Diabetes+ volgen jullie mijn overwegingen voor overstap van pen naar pomp.

Het is vrijdag 30 april en ik ben mijn werk aan het afronden voor de meivakantie, als de Diabetes+ app-groep losbarst. De een na de andere foto van prachtig rechte glucose lijnen en TIR’s komen voorbij en ik merk dat ik even van slag ben. Van zulke mooie glucosewaarden kan ik eigenlijk alleen maar dromen op dit moment. Er zitten best goede dagen tussen hoor, maar alles is zo onvoorspelbaar en een TIR van 61% over de afgelopen week geeft weinig reden tot juichen. Om nog maar te zwijgen over de TIR over de afgelopen 90 dagen.
Aan de foto’s is te zien dat ze allemaal afkomstig zijn van diabetesvrienden uit ‘Team pomp’. Ik vraag voorzichtig of er ook ‘Team pen’ metgezellen zijn. Ja, 3 welteverstaan. En een paar die hier tot voor kort toe behoorden, maar onlangs zijn overgestapt naar ‘Team pomp’.

Sinds 12 september 2018 heb ik type 1 diabetes. Al werd dat officieel pas 6 maanden later bevestigd, omdat ik het eerste half jaar medicatie kreeg voor type 2… Vanaf het moment dat duidelijk is dat type 1 en ik de rest van ons leven samen blijven, zet ik meerdere keren per dag de insulinespuit in mijn buik.

Scannen met de sensor, koolhydraten tellen en insuline spuiten met de pen werd eigenlijk vrij snel ‘normaal’. Natuurlijk las en hoorde ik verhalen van mensen uit ‘Team pomp’, zocht ik informatie over insulinepompen op internet en bracht ik het onderwerp voorzichtig ter sprake bij mijn diabetesverpleegkundige. Maar de informatie over insulinepompen is zo overweldigend en onoverzichtelijk! Dus ik bleef lekker bij mijn vertrouwde ‘Team pen’ en dat was prima.

Tot er in september 2020, 2 jaar na mijn diagnose, een aantal zaken samen komt. Bewust of onbewust? Ik luisterde een podcast van Bas van de Goor, waarin hij Wietske Wits (o.a. Diabeter) interviewt. Wietske vertelt over haar werk bij Diabeter, dus ik besluit contact op te nemen. En daarmee wordt mijn overstap van het ziekenhuis naar Diabeter Schiphol in gang gezet.
In diezelfde periode luister ik een podcast van Loes Heijmans (o.a. Doe mij maar diabetes) waarin ze vraagt om vrijwilligers voor een nieuw diabetes initiatief: Diabetes+. Ik neem contact op en sluit me aan bij deze toppers. Loes, Wietske en Cas de Heus (de drie oprichters van Diabetes+) zijn drie van de meest inspirerende mensen die ik in de afgelopen jaren heb ontmoet. Hun passie, inzet en onuitputtelijke geloof in een beter leven voor iedereen met diabetes type 1 is aanstekelijk. En met mij hebben inmiddels een heleboel diabetesvrienden zich aangemeld.

En zo zijn we terug bij het begin van dit blog; vrijdag 30 april. De groep heeft me aan het denken gezet: bij mijn eerstvolgende afspraak met mijn diabetesverpleegkundige ga ik ‘Team pomp’ introduceren.