In mijn eerste blog konden jullie lezen dat ik op 30 april besloot om mij serieus te gaan verdiepen in een overstap van de insulinepen naar de insulinepomp. De afspraak met mijn diabetesverpleegkundige staat gepland op 6 mei.

Om goed voorbereid het gesprek in te gaan, heb ik haar een mail gestuurd met een hele lijst aan vragen. Wat zijn nu de echte voordelen en nadelen van een pomp, ten opzichte van een pen? Waarom kiest iemand voor een patchpomp of juist voor een pomp met een infuus? Heb ik wel iets aan een pomp als ik geen cgm draag? Wat zijn de kosten als ik een cgm zelf moet betalen? Etcetera.
Zo’n heel rijtje aan vragen is mijn verpleegkundige overigens wel van mij gewend, want ik probeer al mijn gesprekken goed voorbereid in te gaan. Het gaat tenslotte om mijn gezondheid en mijn lichaam. Des te meer ik me daarin verdiep, des te beter ik ook mijn diabetes kan managen.

Maar de ALLERbelangrijkste vraag in deze moet ik natuurlijk aan mezelf stellen: waarom overweeg ik de overstap?
Het antwoord is eigenlijk vrij simpel: ik wil mooiere en stabielere glucosewaarden. Daardoor voel ik me beter en verklein ik de kans op complicaties in de toekomst.

Ik heb nu bijna 2,5 jaar type 1 diabetes en voel me goed. Maar ik weet ook dat mijn gemiddelde glucosewaarden in het afgelopen jaar nauwelijks zijn gedaald. Hangend rond die 9 à 10, met uitschieters naar beneden en naar boven heb ik geaccepteerd. Ik weet echter heel goed dat gemiddelde waardes rond de 5 à 6 ook mogelijk zijn. En beter voor me…

Gaat een pomp dit voor mij oplossen? Nee, natuurlijk niet. Gaat een pomp mij daar bij helpen? Dat zou goed kunnen!

Ik kan niet wachten tot het 6 mei is.