Dan is het eindelijk zover dat je mag kiezen welke pomp je wilt na vier jaar. Ik zoek alle informatie op die er maar te vinden is en vergelijk de keuzes. Bij mijn diabetesvrienden, die verschillende systemen gebruiken, vraag ik dingen na om beter te kunnen vergelijken. Ik wist dat ik wilde wachten op een commercieel loopsysteem in plaats van het systeem zelf te bouwen.

Er kwam een nieuw systeem aan van een Frans bedrijf genaamd Diabeloop met een zelflerend algoritme. In april van dit jaar kwam het systeem op de markt, maar dan merk je pas dat het niet gelijk vergoed wordt. Het hele systeem van farmaceutische bedrijven, zorgverzekeraars en leveranciers van hulpmiddelen gaat dan pas met elkaar de vergoedingsprocessen aan en niemand kan je eigenlijk vertellen hoe die processen verlopen.

Ik vind het bij onze ‘zelfmanagement ziekte’ soms erg frustrerend dat we geen inspraak hebben in wat het beste voor ons zou zijn. Dus merkte ik ook hier dat ik wilde weten hoe dit werkt en ging ik Twitteren met mijn zorgverzekeraar. Maar daar krijg je dan al gauw een generiek antwoord. Dus nog maar een ‘kietel-tweet’ om te kijken of ze iets meer kunnen vertellen. Ik moet zeggen dat het contact daarna goed verliep en dat ze me best goed op de hoogte hielden over hoe ver ze waren en waar het nog op wachten was.

Maar toen kwam natuurlijk ook nog de zomervakantie er tussendoor, waarin je helemaal merkt dat er weinig voortgang is, omdat mensen dan met vakantie zijn. Vanuit de fabrikant was veel hulp en bereidheid om zo gauw mogelijk te kunnen beginnen. Nadat de garantieperiode van mijn oude pomp was verlopen, kreeg ik alvast de Insight-pomp die samen met mijn Dexcom-sensor en de toevoeging van de Diabeloop-manager een closed loop vormt. Eindelijk was het rond en kon de hulpmiddelenleverancier gaan leveren.

Ik sprong een gat in de lucht, maar was toch ook best verdrietig dat je er vaak zelf zo achter aan moet zitten om het voor elkaar te krijgen. Eind augustus ben ik gestart met de pomp. Daarover vertel ik de volgende keer.

Renate